Afgelopen vrijdag, 6 juni, was het een kerkdag zoals we er zovele meemaken: met heel gevarieerde aanloop. En zo gaat het in andere kerken hier in de omgeving vast ook. Op deze wel erg (westen-)winderige vrijdag kwam een groep mensen die in Appingedam scheep was gegaan voor een Kerken- en Marentocht. Naar de uitleg van de gids van Groninger Kerken werd geboeid geluisterd. De meesten natuurlijk pensionados – die hebben niet alleen zin, maar ook tijd! En de wijsheid van de grijsheid.
Als je dan naderhand nog wat loopt op te ruimen, ontmoet je altijd wel binnenlopers en die komen van dichtbij en ver. Gesprekjes bij de thee of een kaarsje. De persoonlijke aantekeningen in het gastenboek zijn bemoedigend en verbindend.
We hadden al een paar dagen heel ander bezoek: een kauw was onder de pannen de zolder ingekomen en schreeuwde en fladderde ergens hoog bij de klok. Arm beest, hoe kom je er weer uit? Alle deuren openzetten hielp niet. Dan maar wat voer en water op zolder….misschien krijgen we wel een tamme kerkkauw? Maar Alice van onze commissie klom ’s avonds vrouwmoedig langs de ladder ophoog en wrikte het rooster van een galmgat los. Dat bleek een goede actie, kauwtje hervond vrijheid en levenslust. Toepasselijker kan het niet, een Pinksterkauw!